Zacznijmy od tego, że „Odrzania” strasznie mnie rozczarowała. Liczyłam, że powie mi, skąd pochodzę, kim jestem i jaka jest moja tożsamość – ale tego nie zrobiła. Obudziła za to stare tęsknoty i przypomniała pytania, które zadawałam sobie już jako nastolatka i na które do dziś nie znalazłam odpowiedzi. I wycisnęła ze mnie morze łez.

Antologia „Kwiat paproci” to antologia bardzo nierówna. Zawiera opowiadania genialne, ale i bardzo słabe. Znajdziecie w niej jedno wspaniałe opowiadanie, cztery całkiem dobre, kilka przeciętnych i jedno, które mocno zaniżyło poziom całości.

Joanna Kuciel-Frydryszak w swojej książce nie lukruje rzeczywistości, nie romantyzuje wiejskiego życia - i bardzo dobrze, bo zazwyczaj nasze wyobrażenie niewiele mają wspólnego z prawdą.